ΑναπόλησηΥπάρχουν βράδια, που ο νους μου τρέχει.
Τρέχει με ταχύτητα
κι αντίστροφα στον δρόμο της ζωής πηγαίνει.
Στις πρώτες μέρες,
τις ηλιόλουστες και μυρωδάτες.
Στα πρώτα χρόνια,
τα ξέγνοιαστα κι ωραία.
Τότε που οι πέτρες ακόμα ανθούσαν
και τα πουλιά γελούσαν
και μύριζε ο αέρας
χρώματα κι ελπίδα.
Έφυγε όμως η άνοιξη,
μας κατέκλισαν οι απρόσωποι χειμώνες.
Πόσες άνοιξες, πόσοι χειμώνες…
Περισσότερους μετρώ χειμώνες.
Οι άνοιξες δυο-τρεις.
Μα άξιζαν για δέκα η κάθε μια…
Κάθε άνοιξη και μια θάλασσα ελπίδες.
Κάθε άνοιξη και μια δικαίωση.
Δικαίωση της πίστης
στων όμορφων της άνοιξης στιγμών.
Γιατί η άνοιξη θα’ ρθεί.
Όποτε έρθει.
Μπορεί ν’ αργήσει,
Μα θα’ ρθει.
Είναι σίγουρο πως θα’ ρθει.
Άλλωστε αν δεν έρχονταν
θα άξιζε πλέον να ζούσα;
Η μαγεία της αναμονής δεν θα χανόταν;
Μα εγώ ακόμα ζω.
Και αυτό είναι που μετράει.
Ότι είμαι ζωντανός και περιμένω.
Κι ελπίζω.
Άκου: αν μου ζητούσες,
άλλο δρόμο στο σταυροδρόμι να διαλέξω,
αν με ρωτούσες
τι θα’ θελα στη ζωή μου να αλλάξω,
με σιγουριά θα σου απαντούσα:
Όχι και τίποτα.
Γιατί μ’ αρέσει τη βαρυχειμωνιά
στην άνοιξη να ελπίζω.
Στην φουρτούνα, τη γαλήνη.
Στο σκοτάδι, το φως.
Στην κόλαση, τον παράδεισο.
Στο εγώ, το Εσύ.
Στάχυς
12 σχόλια:
Αγαπητέ και εκλεκτέ συνεργάτη Στάχυ, με την ευκαιρία της εορτής σου, θερμές οι ευχές μου για χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευλογημένα.
Ας υποθέσω και εγώ ότι γιορτάζεις σήμερα.
Χρόνια σου πολλά κάθε επιθυμία σου καλή να γίνει πραγματικότητα.
Για τις ποιητικές σου παρουσίες συγχαίρω.
Υάκινθε
ζήθι και χαίρε
Αγαπητέ μου Αναστάσιε,
ευχαριστώ πολύ για τις θερμότατες και εγκάρδιες ευχές σου. Ευχαριστώ επίσης για την φιλοξενία των άτεχνων δημιουργημάτων μου στον πολύ ωραίο αυτό ιστοχώρο. Άλλωστε κατά ένα μεγάλο βαθμό το χρωστώ σε σένα και σε έναν άλλον επίσης αγαπητό και κοινό μας φίλο.
Ευχαριστώ πολύ και τους υπόλοιπους για τα καλά τους λόγια.
Να σημειώσω μόνο προς τον ανώνυμο 31/10/09 8:56 ότι, δυστυχώς για μένα και ευτυχώς για τον Υάκινθο, δεν είμαι ο Υάκινθος αλλά μόνο ο Στάχυς. Άλλωστε ο διαχειριστής του ιστολογίου αυτού είναι αδιάψευστος μάρτυς μου.
Ευχαριστώ και πάλι.
Πολύ δυνατοί οι τελευταίοι σου στίχοι Στάχυ, γεμάτοι ζωή και αποφασιστικότητα!!Πάντα βρίσκω ταύτιση της δικής μου ζωής στα ποιήματά σου και μέσα απο τους στίχους σου μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου....Αν και το πραγματικό σου όνομα νομίζω οτι δεν είναι "Στάχυς" σου εύχομαι ολόψυχα χρόνια εμπνευσμένα απο το Θεό, χρόνια δημιουργικά, χρόνια που θα μας βρίσκουν μαζί παρέα σε αυτό το ιστολόγιο...Συγχαρητήρια σε σένα, αλλά και στον κ. Αναστάσιο που σε φιλοξενεί!
χ.π
Αναπόλησα και εγώ στιγμές τις δικής μου ζωής. Μέσα σε λίγους στίχους περιγράφεις το χθες και φτάνεις στο σήμερα. Το μόνο κακό που εγώ στην βαρυχειμωνιά δεν ελπίζω την άνοιξη. Γενικά έχω απελπιστεί από την ζωή μου. Τόσο που αναρωτιέμαι αν αξίζει να ζω; Οσο αναπολώ τόσο περισσότερο πονάω.
Η αισιοδοξία σου είναι σπουδαία και για την ζωή σου. πολλές φορές αναπολώ τον χρόνο που έφυγε. Στα λάθη μου σταματώ με πόνο. Νιώθω απογοήτευση όταν διαπιστώνω την ζωή που έφυγε. Αυτή που έφυγε χωρίς να την χαρώ όσο έπρεπε. Εμένα με πιάνει σε αυτή την αναπόληση βαρυχειμωνιά. Το χθες από μόνη μου δεν μπορώ να το γυρίσω στο σήμερα. Και αυτό που αγάπησα ή που μου άρεσε πριν τώρα δεν μπορεί να ξανάλθει. Η μαγεία της αναμονής των όμορφων ημερών με πληγώνει.
Μαίρη
Σπάνιο το όνομά σου. Το ότι έχεις και εορτή κάτι είναι. Μια και με κέρασες με το πόνημά σου, οι ευχές μου για χρόνια πολλά θερμές.
Γιατί τι είναι αήμερα του Αγ. Στάχυ??
Πολλά θα ήθελα στην ζωή μου να αλλάξω. Με ανησυχεί αυτή η σταθερότητα στο ότι «Όχι και τίποτα» πάντα θέλω κάτι το νέο. Η αναπόληση και ο εφησυχασμός στο πριν δεν δίνει κάτι το νέο. Μια τέτοια πορεία ζωής θα καταντούσε στασιμότητα. Δεν θάταν πορεία αλλά πισωγύρισμα.
Και ο δικό μου νους τρέχει μερικές φορές στις ίδιες σκέψεις. Μόνο που εγώ δεν έχω το χάρισμα να τα διατυπώσω τόσο λογοτεχνικά. Συμφωνώ απόλυτα στις σκέψεις και τα βιώματα.
Ωραία τα γράφεις Στάχυ! Θα σου ευχηθώ κι εγώ χρόνια πολλά αν και δε γιορτάζεις...
Δημοσίευση σχολίου