Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Σιωπή - Στάχυς

Σιωπή

Πολλοί ρωτούν για την χαμένη φωνή.
Τάχα να στέρεψε η πηγή
ή στης σκέψης χάθηκε
την αιμορροούσα πληγή;
Μα εγώ μιλώ.
Για την ακρίβεια σιωπώ.
Σιωπώ κι ακροβατώ
μεταξύ εμού και του έσω εαυτού,
ψάχνοντας τη φωνή
του ανόθευτου υιού.
Κι έχει τόσα πολλά να πει.
Τα λόγια δεν αρκούν.
Οι λέξεις ωχριούν.
Σιωπή.
Κι η μάχη μαίνεται σκληρή,
στις άγονες πεδιάδες των παθών.
Έμβαση αμφίρροπη,
αισθήματα νοτισμένα
με πόνο κι οργή,
σθένος κι αντρεία.
Πήρε και νυχτώνει
κι απόκαμε πια ο μαχητής
και δάκρυ καθάριο,
σαν λίθος βαρύτιμος
στο σκληρό του πρόσωπο κυλά.
Πικρή της ήττας παραδοχή ή
σταγόνα ζωής στης ταπείνωσης
το ευώδες λουλούδι;
Σιωπώ και αφουγκράζομαι.
Κλαίω κι ελπίζω.
Ζω και ξεψυχώ.
Για να Τον βρω.
Στάχυς

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εξακολουθείς να εκφράζεσαι υπέροχα Στάχυ!Μου άρεσε πολύ.΄ισως το καλύτερό σου ποιήμα να είναι αυτό....

Ανώνυμος είπε...

Έχεις βάθος στην σκέψη.
Όσο πας και εξελίσσεσαι.
Μέσα σε λίγες στροφές προσφέρεις αρκετά.
Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Στα ποιήματά σου βλέπω μια κατάθεση ψυχής που αγωνιά και αγαπά τον Κύριο. Μπορώ να πω ότι μυρίζουν ευλάβεια και εσωτερική πίστη. Πρόσεξε μόνο μήπως καταλήξεις και εσύ επαγγελματίας ποιητής όπως και τόσοι άλλοι. Ας γράφεις για σένα και τον Κύριο και όχι για να αρέσουν σε μας.

Ανώνυμος είπε...

Το τελευταίο τρίστιχο είναι καταπληκτικό. Να είσαι καλά ρε φίλε.

Ανώνυμος είπε...

Όπως πάντα ζωγράφισες με το υπέροχο γράψιμό σου και σε αυτή σου την δημιουργία. Ως Στάχυς αυτή την εποχή είσαι σε πλήρη ωριμότητα.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Στάχυ μιλάς πάντα εξομολογητικά και καρδιακά. Καλά μεν είναι αλλά δημιουργεί προβληματισμό. Θα επιθυμούσα να είχε λίγο περισσότερη αισιοδοξία. Η σιωπή θα ήθελα να ήταν εύγλωττη.

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Ωραίο!

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο!

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε!!!