Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Ἰδιόγραφη Διαθήκη Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἰδιόγραφη Διαθήκη
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου (Γκατζιρούλη)

(Δημοσιευθεῖσα νομίμως στά Δικαστήρια τῶν Ἀθηνῶν τήν 8ην-10-2013)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

24 Αὐγούστου 2007              
Μνήμη Ὁσίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
  

     Δοξάζω καί εὐχαριστῶ τόν Κύριόν μου, γιατί μέ ἀξίωσε νά διακονήσω «ἐν κόπῳ καί μόχθῳ» (Β΄ Κορινθ. ια΄ 27) τό Πανάγιο Θυσιαστήριο καί νά θησαυρίσω τήν ἐμπειρία μιᾶς σταυρωμένης Ἀρχιερωσύνης. Ἀσπάζομαι τούς ἀδελφούς μου καί συμμοναστές μου τούς «συγκοινωνήσαντές μου τῇ θλίψει» (Φιλιπ. δ΄ 14). «Δώη (αὐτοῖς ὁ Κύριος) κατά τόν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ δυνάμει κραταιωθῆναι διά τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ εἰς τόν ἔσω ἄνθρωπον» (Ἐφεσ. γ΄ 16). 
     Εὐχαριστῶ καί ἀντιπροσφέρω τήν εὐλογία μου στούς ἐκλεκτούς ἀδελφούς καί συνεργούς «οἵ ἐμαρτύρησαν τῇ ἀγάπῃ ἐνώπιον ἐκκλησίας» (Γ΄ Ἰωάν. 6) «μηδέν λαμβάνοντες ἀπό τῶν ἐθνικῶν» (7). «Ὁ Θεός καί πατήρ ἡμῶν καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός... πλεονάσαι καί περισσεύσαι τῇ ἀγάπῃ τῇ εἰς ἀλλήλους καί εἰς πάντας» (Α΄ Θεσ. γ 11, 12). 
     Στούς ἐπώνυμους καί ἀνώνυμους, πού «ἅπαξ καί δίς εἰς τήν χρείαν μου ἔπεμψαν» (Φιλιπ. δ. 16) κατά τήν περίοδο τῆς ἔσχατης στέρησής μου, καί βοήθησαν στήν ἐπιβίωση καί ἐμοῦ καί τῆς γηραιᾶς ἀείμνηστης μητέρας μου, καταλείπω ὡς μοναδικό, φτωχό ἀντίδωρο τήν πηγαία εὐγνωμοσύνη μου.
     Στό ἀγαπημένο ποίμνιο τῆς Μητροπόλεως Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος ἀφήνω τήν εὐλογία μου καί ζητῶ τήν ἀπό καρδίας του συγχώρηση καί τήν προσευχή του. 
     Περιουσία κινητή ἤ ἀκίνητη δέν ἀπέκτησα καί δέν μοῦ προκύπτει πρόβλημα διαθέσεώς της. 
     Τά ἄμφιά μου, τά βιβλία τῆς προσωπικῆς μου βιβλιοθήκης καί τά βιβλία πού μέ ἀξίωσε ὁ Κύριος νά συγγράψω, τά ἔχω ἐκχωρήσει, πρό πολλοῦ, στή μοναστική μας Ἀδελφότητα καί στό Ἱεραποστολικό της ἔργο. 
     Ἀδελφοί μου, προσευχηθῆτε νά ἔχω «καλήν ἀπολογίαν» ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μου.


+ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος        

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

O μακαριστός εκοιμήθη δεδιωγμένος ένεκεν δικαιοσύνης.
Δεν κατέλιπε πλούτη όπως κάποιοι αρχιερείς των οποίων οι συγγενείς μετά την κοίμησή τους διαγκωνίζονται για την κυριότητα επ αυτών στις αίθουσες των δικαστηρίων επί ζημία του κύρους της αγίας μας Εκκλησίας.
Ούτε διακρίθηκε για τις "επιδόσεις" του σε ιεροπραξίες και τυχηρά.
Άφησε όμως σαν παρακαταθήκη το ήθος του, το έργο του και τα εκλεκτά του συγγγραφικά πονήματα.
Είη η μνήμη του αιωνία!
Λ.Ν.

Ανώνυμος είπε...

Ο Θεός να τον αναπαύσει. Πολύ εδιώχθη ο αείμνηστος επίσκοπος Νικόδημος!

Ανώνυμος είπε...

Θαυμαζα τον μακαριστο πλεον μητροπολιτη Αττικης Νικοδημο ομως τωρα διαβαζοντας την διαθηηκη του ,τον θαυμαζω περισσοτερο.Ειχε καταλαβει ο ευλογημενος πως τιποτα δεν φεραμε και τιποτα δεν παιρνουμε μαζι μας.Απο την αλλη ας την διαβασουν καλα και οσοι τον κατηγορουσαν πως θελει να επανελθει για ιδια οφελη.Σαν ενα ελαχιστο μελος του ποιμνιου του τον ευχαριστω για τις ευχες του και εκζητω ταπεινα τις πρεσβειες του.Λυπαμαι που δεν τον γνωρισα προσωπικα εξαιτιας της δικης μου αμελειας αν και θα μπορουσα.Ας εχουμε την ευχη του για να ξεκολλησουμε απο τα γιηνα και τα υλικα αγαθα πριν μας καλεσει ο Κυριος.