Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

" Ο κατηχητής και ο παπάς........." - Βασίλης Αργυριάδης


" ΚΑΙ ΤΙ ΣΚΟΠΕΥΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΣ";   ΡΩΤΗΣΕ Ο ΙΕΡΕΑΣ.

 "Μα τί άλλο πάτερ μου; Για το μεγαλείο της πίστης μας! Για την αξία του να είναι κανείς στρατιώτης του Χριστού! Για τον καλόν αγώνα του μηνύματος του Κυρίου μας:". Ο ιερέας κοιτούσε το παλληκάρι περισσότερο με κούραση, παρά με ειρωνεία ή λύπηση. Ο νεαρός είχε έλθει σταλμένος από κάποια χριστιανική οργάνωση για να προτείνει στον εφημέριο να αναλάβει αυτός ο ίδιος το κατηχητικό της ενορίας. Είχε μεγαλεπίβολα σχέδια για τη δημιουργία μιας χριστιανικής ομάδας παιδιών,  με γενναίο φρόνημα και " υψιπετείς στόχους".
 " Στρατιώτης του Χριστού"! Δηλαδή στρατιώτης κάποιου που νικήθηκε και θανατώθηκε πάνω στον σταυρό από τους αντιπάλους του...". είπε προβοκατόρικα ο ιερέας.
 " Ναι, αλλά αναστήθηκε".
 " Οι αντίπαλοί Του ακόμα το αμφισβητούν αυτό...Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, θες να πεις εδώ στα παιδιά να γίνουν στρατιώτες κάποιου που μας λέει πως όταν μας χτυπάνε, πρέπει να γυρίζουμε κι απ' την άλλη πλευρά  για να μας ξαναχτυπήσουν...Καταλαβαίνω καλά;".

"Ναι, αλλά όχι να γίνουμε υποχείρια του ενός και του αλλουνού...", είπε ο νεαρός κάπως θορυβημένος από την τροπή της συζήτησης.  " Υπάρχουν πολλοί που υποσκάπτουν τα ηθικά θεμέλια της κοινωνίας μας. Κανείς δεν μας υποχρεώνει να τους αφήσουμε ανενόχλητους. Ζούμε σε έσχατους καιρούς και πρέπει να παλέψουμε για την αλήθεια του Χριστού".
 " Μιλάς για πάλη, για αγώνες, για στρατιώτες και μεγαλεία...Αρέσουν αυτά στα παιδιά. Τα παιδιά σαγηνεύονται από την ισχύ. Έχουν πρότυπα δύναμης στο μυαλό τους. Για το καθένα από αυτά, " ο μπαμπάς του είναι ο δυνατότερος μπαμπάς του κόσμου"... Αλλά η αλήθεια είναι πως ο Πατέρας ο δικός μας είπε "ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν" και " εν τω κόσμω τούτω θλίψιν έξετε" και " η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου"... Πρόσεξε τί θα υποσχεθείς στα μικρά παιδιά. Πρόσεξε μην τα διδάξεις κάτι που δεν είναι ο Χριστός...".
 "Μα το είπατε και μόνος σας: αρέσουν αυτά στα παιδιά. Πρέπει να τα εμπνεύσουμε!".
 "Ναι, να τα εμπνεύσουμε. Όχι όμως με λόγια. Κυρίως όχι με παραπλανητικά λόγια. Όχι με λόγια που λένε μισή την αλήθεια. Να τα εμπνεύσουμε με πράξεις, με πράξεις αυτοθυσίας και διακονίας του αδερφού, του φτωχού, του ξένου, του αδύναμου, του ασθενή, του φυλακισμένου, του μετανάστη, του αναγκεμένου ακόμα και του εχθρού. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις σε κάποιο παιδί για την αναγκαιότητα του να είναι "έσχατος πάντων". Καλύτερα να μην του μιλήσεις καθόλου γι'  αυτό. Απλά να του δείξεις πώς γίνεται μέσα από το παράδειγμά  σου. Όσο μπορείς...".
  Ο νεαρός έφυγε κάπως μπερδεμένος: τελικά ο ιερέας του είχε δώσει την άδεια να αναλάβει το κατηχητικό η όχι;
 ( Από το βιβλίο του Βασίλη Αργυριάδη: "Όσο μπορείς").

 ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΜΠΡΑΒΟ στο νεαρό για το αγωνιστικό του φρόνημα! Οι χριστιανοί δεν είναι ψοφοδεείς και λαπάδες, "κουραμπιέδες" και νερόβραστοι αλλά δίνουν την ηρωική μαρτυρία τους εν μέσω "γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης"!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα έλεγα όχι. Όπως στην εκπαίδευση πρέπει να είναι πτυχιούχοι έτσι και τα κατηχητικά δεν πρέπει να τα κάνουν καλοί άνθρωποι με ιεραποστολικό ζήλο αλλά όσοι γνωρίζουν. Δεν μπορεί ο κάθε ευλαβείς να μορφώσει Χριστό στην καρδιά του άλλου.

Ανώνυμος είπε...

Στην κατήχηση χρειάζεται σοβαρότητα. Νέοι και νέες μς ζήλο αλλά χωρίς εμπειρία και πρόγραμμα ξεκινούν να κατηχούν. Δεν φτάνει η καλή διάθεση. Δυστυχώς η διοικούσα Εκκλησία θέλει να γίνουν κατηχητικά για να γίνουν χωρίς υποδομή.
Αυτός ο ιερέας έδειξε υπευθυνότητα. Νομίζω ότι και ο νέος το ίδιο. Δεν συμβαίνει παντού έτσι.

Ανώνυμος είπε...

Μια ερώτηση:
Υπάρχουν ιερείς που θα έκαναν τόσο εύστοχες παρατηρήσεις;

Ανώνυμος είπε...

Εδώ και χρόνια που έκανα κατηχητικό κυκλοφορούσαν τα βοηθήματα του Αεράκη και της Διακονίας. Σήμερα έχει γράψει κάποιός κάτι για το σήμερα.

Ανώνυμος είπε...

Πέρα από την σοβαρότητα του θέματος.
Ενδιαφέρον κουΐζ.
Θα απαντούσα όχι.

Ανώνυμος είπε...

Είναι σοβαρό το θέμα της κατηχήσεως των παιδιών μας. Δεν ξέρω κατά πόσο οι εκκλησία ή οι ενορίες το βλέπουν ως σοβαρό. Διαπιστώνω ότι το κάνουν γιατί πρέπει να γίνει κι ότι τα παιδιά δεν λαμβάνουν από αυτό κάτι το ουσιαστικό. Με την ιδιά επιπολαιότητα ή την ρηχότητα της κρατικής θρησκευτικής εκπαίδευσης ενεργεί και η Εκκλησία. Έχει καταντήσει ώρα εκτόνωσης, παιχνιδιού, ποδοσφαιρικών και άλλων αγώνων κα όχι μαθητείας.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι κατηχητής σε κάποιο ναό κατόπιν υποδείξεως «από κάποια χριστιανική οργάνωση». Από την πλευρά του εφημερίου δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον. Όταν τον είδα πέρυσι δεν ρώτησε ούτε το όνομά μου. Μου έδωσε το κλειδί του πνευματικού κέντρου λέγοντας «κάνε ότι θες μην με ενοχλήσεις και μην μου ζητήσεις χρήματα η ενορία είναι φτωχή». Το κατηχητικό το βλέπουν ως ένα πάρεργο που το επιβάλει η Μητρόπολη. Εγώ είμαι το άλλοθι ότι υπάρχει κατηχητικό. Μπορεί αυτό να να θεωρηθεί ως εξαίρεση. Και άλλοι κατηχητές έχουν παρόμοιες ιστορίες. Τα έγραψα αυτά γιατί μπήκα προ ολίγου σε ηλεκτρονικές εκκλησιαστικές ειδήσεις και είδα νέα «Σύναξη Κατηχητών από το Μητροπολίτη ….» με φωτογραφίες βίντεο κλπ.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί ο μητροπολίτης μας δεν κάνει μία σύναξη μόνο των κατηχητών;;;
Χωρίς όμως να έρθουν οι ιερείς...
εκεί θα ακούσει πολλά για το ποιοι ενδιαφέρονται και ποιοι όχι...
θα φρίξει... σας το λέω ειλικρινά, αν ακούσει ιστορίες...

Πάντως ο δεσπότης μας εύστοχα μίλησε στην συνάντηση... και πρακτικά

Αλλά θα ήθελα να ακούσει και την γνωμη των κατηχητών,κατηχητριών

Ανώνυμος είπε...

ο δικός μας εφημέριος κοιτά πρώτα τα μνημόσυνα... δεν πολυενδιαφέρεται...
Θυμάμαι που ο νεωκόρος έβαζε σκούπα και δεν μπορούσαμε να κάνουμε μάθημα...
είχε γίνει τότε χαμός για το αυτονόητο...

Ανώνυμος είπε...

ΠΡΟΤΑΣΗ: Στις ενορίες που ο/η κατηχητής είναι φοιτητής, μήπως ο εφημέριος

αναλάμβανε να κερνάει αυτός τα παιδιά κάποια φορά; να έδινε σε όλους ένα βιβλίο, μια ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.

Οι καιροί είναι δύσκολοι... πήγα κάποια φορά σε κατηχητικό αρκετά εκτός Πατρών με το αυτοκίνητό μου... Σκεφτόμουν τον εκει κατηχητή... μόνο η βενζίνη που έδινε ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ....