Το ιδεολόγημα του καλού πνευματικού
Αναστάσιος
Θεοφιλογιαννάκος
Τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί ορθόδοξοι
σκοντάφτουν στο ιδεολόγημα του καλού πνευματικού ή χαρισματικού γέροντα. Τον
αναζητούν θα έλεγε κανείς με τον ίδιο τρόπο που θα έψαχναν έναν καλό γιατρό, δικηγόρο,
μηχανικό- για να προσπορίσουν κάποια κτιστή δύναμη ή παρηγοριά. Απαιτούν να
είναι μεγάλος της ψυχής ανατόμος, διορατικός, προφητικός, να δίνει γρήγορες και
έξυπνες λύσεις σε προβλήματα, να θεραπεύει ει δυνατόν, ασθένειες, να διαιωνίζει
κοντολογίς το "εγώ" του, διατηρώντας πάση θυσία ή πολλαπλασιάζοντας
τα κοσμικά του προνόμια.
Τα
αποτελέσματα βέβαια είναι θλιβερά για όσους τηρούν την ψευδώνυμα πνευματική
αυτή στάση, καθώς οι άνθρωποι που παρουσιάζουν εαυτούς ως μετανοούντες (και θα
έπρεπε ως εκ τούτου να είναι ξύπνιοι, θαρραλέοι και υπεύθυνοι), μετατρέπονται
σε δουλικά εξαρτήματα ενός πνευματικού ειδώλου και φαίνονται ολοένα περισσότερο
να ανοηταίνουν. Πρόκειται μάλλον για μία πολλοστή επανάληψη της αρχικής απάτης,
της αρχικής οίησης, του προπατορικού αμαρτήματος.
Ορισμένοι,
όμως, μετά από πολλές αποτυχίες, αντιλαμβανόμενοι σιγά-σιγά, σε βάθος και
σε πλάτος, την αμαρτωλότητα και τα
εγωιστικά κίνητρά τους, καταλήγουν να αναζητούν ταπεινωμένοι, απλά και μόνον,
έναν Πνευματικό, που είναι καλός επειδή είναι Πνευματικός, που είναι καλός
χωρίς εισαγωγικά γιατί εμφορείται από το Πνεύμα το Άγιον. Γενικότερα ή μάλλον
ειδικότερα, αναζητούν μετά από πολλές περιπλανήσεις, το Πνεύμα της Αληθείας στη
ζωή τους. Εισέρχονται στο Ναό με πόθο, δέος, ευχαριστία, για να κοινωνήσουν τον
Χριστό, για να πληρωθεί η ταπεινή, ασθενική, εξουθενωμένη τους ύπαρξη με το
Άγιο Πνεύμα.
Τα πάντα
μέσα στην Εκκλησία είναι για αυτούς ο ίδιος ο Χριστός και άλλον παράδεισο εκτός
από την Εκκλησία δεν γνωρίζουν. Εκεί μαρτυρείται η αψευδής Παρουσία του
Πνεύματος και τούτο είναι ένα δώρο που υπερβαίνει κάθε κτιστή πραγματικότητα.
Μετά το
πέρας της Θείας Λειτουργίας θα ήθελαν να αναπαυθούν πλάι στους αδελφούς τους,
κοιτάζοντας μόνο τα πρόσωπά τους χωρίς να τα περιεργάζονται, με την ίδια ευλάβεια-και
ακόμα μεγαλύτερη-που πριν στέκονταν μπροστά στις άγιες εικόνες και τα ιερά
λείψανα.
(περ.
"Πειραική Εκκλησία" τχ. 275,
Νοέμβριος 2015,σελ.49. Τίτλος άρθρου: Οι διαπιστώσεις ενός
εξομολογούμενου σε τρία κεφάλαια).
Για την
μεταφορά
π. Παναγιώτης
Ρόδης
13 σχόλια:
Ο Πνευματικός είναι για άφεση αμαρτιών. Κάθε ένας που έχει λάβει το χάρισμα από τον Επίσκοπο μπορεί να διακονεί σε αυτόν τον τομέα. Το να ψάχνεις κάποιον σπεσιαλίστα Πνευματικό δεν νομίζω να ωφελεί.
Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι ο Πνευματικός αλλά πως ο καθένας τον αισθάνεται. Μερικοί τον θέλουν ανατόμο και διορατικό διότι τον βλέπουν περισσότερο ως ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή.
Δυστυχώς και η ποιμένουσα Εκκλησία καθεύδει και σε αυτό. Έτσι που το πάνε οι διοικούντες το παζλ θα τα χαλάσουν.
Οι περισσότεροι κομπάζουν για την αγιότητα ή τα χαρίσματα του Γέροντα και όχι για την προσωπική μετάνοια και τον αγώνα.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΑ ΞΥΠΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΗ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΑΡΠΑΖΟΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ.
Καλά θέμα.
Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.
Μας φάγανε τα πανηγύρια, οι παρακλήσεις, τα λαδάκια.
Η ουσία δεν έχει σήμερα καμία σημασία.
Κρίμα στον αιώνα της πληροφόρησης κυριαρχεί η παραπληροφόρηση.
Οι πνευματικοί έχουν αντικαταστήσει τους γκουρού.
Τελεία και παύλα.
Ο πνευματικος 11.40ειναι και αυτος ανθρωπος με ατελειες,οπως ολοι,αλλα συμφωνα με το Ευαγγελιο,νομιζω πρεπει να αγωνιζεται για τις αρετες ,να συγγεντρωνει την προσοχη του στην αναγνωση των γραφων ωστε να φωτιζεται απο τη δυναμη του λογου Του Θεου,να ειναι πιστος μεχρι θανατου,να εχει αγαπη ,να μην επιδιωκει κερδη ,να διδασκει και να ελεγχει οσους ειναι αντιθετοι απο την Παραδιδομενη των Αποστολων διδασκαλια,να μην ντρεπεται να υπηρετει το ευαγγελιο και να ειναι ετοιμος να κακοπαθησει γι'αυτο,επιστρεφοντας το απολωλος,το πλανεμενο προβατο,να υπομενει για χαρη των πολλων και των λιγων ετσι ωστε να πετυχουν ολοι τη Σωτηρια,να διδασκει σωστα την αληθεια ,να αγωνιζεται για την δικαιοσυνη,την πιστη,την ειρηνη,την αγαπη,να ειναι προθυμος και ανεξικακος,να μην ειναι φιλονικος,να αγωνιζεται αυτον τον ωραιο αγωνα της πιστεως,να εχει αυτη την φιλοστοργο αγαπη ,αυτη που παρεχει τροφη,χρηματα,λογο,εγνοια,συμβουλη,διδαχη,μαρτυρια πιστεως,παραδειγμα προς μιμησιν,και κηρυσσει την δοξα Του Τριαδικου Θεου και πατρος ημων,να φερεται οπως ο πατερας στα παιδια του και να ειναι ετοιμος ακομα και τη ζωη του να δωσει γι αυτα,να ειναι παρηγοριτης,να σηκωνει τους αδυνατος στην πιστη,να μακροθυμει με ολους,να νουθετει τους αστατους και απιστους,να εχει την καλη ομολογια αναμεσα σε πολλους μαρτυρες ,ωστε να λαβει την αιωνια ζωη κοντα στον Κυριο!
Ετσι θα παρουσιαστει -λεγει η γραφη συνοπτικα και πιστευω ειναι και για μας καμπανακι,να μιμηθουμε αυτον,ετσι λοιπον θα παρουσιαστει μπροστα στον Θεο αξιος εργατης,του ευαγγελιου,που δεν ντρεπεται για το εργο του !
Α,ναι! Και να ξυπνα συνειδησεις.Ετσι μερικοι γονεις εκαναν παλια και ξυπνουσαν συνειδησεις ,αλλα οταν ο αλλος θελει ,κωφευει και δεν ακουει του γονιου.
Οχι μονον να ξυπνα συνειδησεις ,αλλα να του μεταφυτευει τον φοβο του Θεου κ του θανατου!
Μερικοί κάνουν χιλιόμετρα ή πηγαίνουν στο Όρος για να βρουν εξομολόγο. Δεν μπορώ να τους καταλάβω.
Το άρθρο αυτό της Πειραϊκής Εκκλησίας έχει ως αποδέκτες τους ιερείς. Ας αναλογισθούν την ευθήνη τους για την ώρα της Απολογίας τους.
Πολύ σπουδαίο το άρθρο του π.Παναγιώτη.
Την μεγαλύτερη ζημιά στο πλήρωμα της Εκκλησίας την έχουν κάνει οι Γεροντάδες που σέρνουν κουστωδίες από Πνευματικά παιδιά ΑΓΌΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ και καθορίζουν τα πάντα στην ζωή τους.Το ποιον θα παντρευτούν,τι ώρα θα πέσουν για ύπνο,πόσα παιδιά θα κάνουν,τι ρούχα θα φορέσουν καταργώντας τους το Αυτεξούσιο...Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς μόνο κάποιος αφελείς η Εκκλησιαστικά κολλημένος θα κατεφευγε σε τέτοιον Πνευματικό.Το τραγικό είναι ότι καυχώνται για τον Πνευματικό τους και το διαλαλούν σε όλους τους τόνους...εγώ είμαι του τάδε...εγώ του άλλου κ.τ.λ.
Ολα αυτά είναι σε γνώση των Επισκόπων αυτοί έχουν την ευθύνη της Διαποίμανσης και αυτοί οφείλουν να τους μαζέψουν διότι αντί να οδηγούν εις νομάς σωτηρίας οδηγούν εις νομάς απωλείας.
Το πόσα παιδιά θα κάνουν 7:11 δε χρειάζεται να τους το πει ο πνευματικός. Ο νόμος του Θεού καταδικάζει την αποφυγή της τεκνογονίας.
Αυτό από μόνο του φθάνει.
Eξαιρετικό το σχόλιο το παραπάνω των 7:11 μ.μ. Καυτηριάζει το πρόβλημα στην ρίζα του.Πόση υποκρισία και Φαρισαισμός υπάρχει στην Εκκλησία.
Ας μην είμαστε εύκολοι στην κριτική του ποδιού αλλά ας ανατρέξουμε στις πηγές και στην πραγματικότητα. Σήμερα πολλά τα διαφοροποιούμε χωρίς να το νιώθουμε.
Αγαπητέ των 9:46 τελικά έχεις δίκιο.
Όλα υπόκεινται στο άπειρο έλεος του Θεού...
Ποιος μας δίδαξε την ιερά Εξομολόγηση;
Ποιος έκανε σεμινάριο εξομολογητικής στους Πνευματικούς Πατέρες;
Το λαμβάνουν το χάρισμα χωρίς προϋποθέσεις, αγωνιστικότητα, ηλικία. Όποτε θέλει και σε όποιον θέλει ο Δεσπότης το προσφέρει, λες και είναι κοσμικό έπαθλο.
Δημοσίευση σχολίου