Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Όταν η γλώσσα αποκαλύπτει τον προσανατολισμό του ανθρώπου… - Ηλίας Γ. Σκόνδρας


Όταν η γλώσσα αποκαλύπτει 
τον προσανατολισμό του ανθρώπου…

Είπαν για τον Χριστόφορο Κολόμβο: «Όταν ξεκίνησε δεν ήξερε πού πήγαινε· και όταν έφτασε δεν ήξερε πού βρισκόταν». Ένας άνθρωπος, όμως, που έχει βαπτισθεί και είναι ζωντανό μέλος της Εκκλησίας, δεν έχει την άγνοια του Κολόμβου, γιατί γνωρίζει ποιος είναι ο προορισμός του.
Απόδειξη είναι η λέξη «προσανατολισμός».
Η λέξη «προσανατολισμός» σχηματίζεται ως εξής: προς + ανατολή + ισμός. Όπως παρατηρούμε, στον προσανατολισμό περιέχεται η λέξη «ανατολή», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι, όταν προσανατολίζομαι, στρέφομαι εγώ ο ίδιος ή στρέφω κάποιον άλλον σε συγκεκριμένη επιλογή και κατεύθυνση. Κι αυτή είναι η ανατολή.
Και, επειδή ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός – εκτός από Φως και Ήλιος της Δικαιοσύνης – λέγεται και Ανατολή, Ανατολή Ανατολών, Ανατολή εξ ύψους, Ανατολή όνομα Αυτού, γι’ αυτό όταν ζητούμε να προσανατολίσουμε τη ζωή μας σωστά, τι εννοούμε ουσιαστικά; Να στραφούμε προς Ανατολάς, προς την Ανατολή, δηλαδή να συνδέσουμε τη ζωή μας με το πρόσωπο του Χριστού που είναι ο ευγενέστερος και βαθύτερος στόχος μας, σκοπός μας, ο προορισμός μας.

Πώς δηλώνουμε ότι προσανατολιζόμαστε προς τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό;
Πρώτα πρώτα, όταν τελείται το μυστήριο του Βαπτίσματος, ο κατηχούμενος στρεφόμενος προς Δυσμάς πραγματοποιεί το «εμφύσησον», το «έμπτυσον» και διακηρύσσει το «αποτάσσομαι», γιατί εκεί (στη Δύση) υπάρχει το σκότος και ο διάβολος. Στρεφόμενος, όμως, προς Ανατολάς διατρανώνει το «συντάσσομαι» και ομολογεί το «πιστεύω», γιατί εκεί (στην Ανατολή) ευρίσκεται η Αγία Τράπεζα, το Ιερό Θυσιαστήριο και το πρόσωπο του Κυρίου μας. Επομένως, προσανατολισμός του Χριστιανού είναι το πρόσωπο του Χριστού και η πρόταση ζωής που μας έφερε ο ίδιος ο Χριστός.
Έπειτα, όταν τελείται η Θεία Λειτουργία ο Λειτουργός είναι κατά κύριο λόγο στραμμένος προς Ανατολάς, γιατί η Εκκλησία παρομοιάζεται με πλοίο (ναυν ή κιβωτό), που πλέει προς τον Παράδεισο, ο οποίος «κείται προς Ανατολάς». Ο ιερεύς λειτουργεί ως καπετάνιος του πλοίου και πηδαλιουχεί αξιοποιώντας το στρογγυλό παράθυρο (το λεγόμενο φινιστρίνι των πλοίων), το οποίο ευρίσκεται πάνω από την Πλατυτέρα, για να μη χάσει ποτέ τον προσανατολισμό του, εφόσον προορισμός του είναι το ακύμαντο λιμάνι της αιωνιότητος.
Σύμφωνα με τον Άγιος Ιωάννη τον Δαμασκηνό, ο Κύριός μας όταν ήταν επί του Σταυρού, έβλεπε προς τα Δυτικά. Έτσι εμείς, όταν προσκυνούμε Αυτόν, ατενίζουμε προς αυτόν στραμμένη προς τα Ανατολικά. Προς Ανατολάς προσευχόμαστε, και προσμένοντας κατά τη Δευτέρα Παρουσία τον Σωτήρα μας επί Ανατολάς προσκυνούμε. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο επικρατεί η καλή συνήθεια να τοποθετούμε τους νεκρούς και κατά τις επικήδειες ακολουθίες στον Ιερό Ναό αλλά και στα μνήματα ούτως, ώστε να είναι στραμμένοι προς Ανατολάς.
Τούτων δοθέντων (επειδή ο Χριστός είναι η προοπτική και ο προορισμός του ανθρώπου) δεν υπάρχει άλλη επιλογή και κατεύθυνση. Προσανατολισμός σημαίνει να ευρίσκεται ο άνθρωπος στην πορεία προς την Ανατολή, δηλαδή προς τον Χριστόν, που όπως είπε ο ίδιος είναι η Οδός και το Τέλος της Οδού. Αυτό προσδιορίζεται και από τις προδιαγραφές της υπάρξεώς μας και από την αποκεκαλυμμένη αλήθεια και από τη χρήση της λέξεως «προσανατολισμός».
Όσοι δε σταματούν να αγωνίζονται για να μη χάσουν τον βηματισμό τους και τον προσανατολισμό τους, αυτοί δεν αισθάνονται τη στενότητα του δρόμου ούτε βουνά ούτε ποτάμια είναι ικανά να ανακόψουν την πορεία τους προς την Ανατολή. Δεν αισθάνονται καν ότι βαδίζουν, όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά «ποιούσιν την πορείαν εν τω αέρι». Πετάνε, δεν περπατάνε. Κι αν βρεθούν εμπόδια, ο Κύριος δεν πρόκειται να μας αφήσει στα μισά του δρόμου. Θα μας ενισχύσει να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου, να επιτύχουμε το στόχο μας που είναι η θέωση, η χριστοποίησή μας. Δεν παραλείπουμε ασφαλώς να δείχνουμε με τρόπο διακριτικό τον δρόμο προς Ανατολάς, προς τον Χριστό, σε συνανθρώπους μας που πελαγοδρομούν και περιπλανώνται κινούμενοι άσκοπα και χωρίς προοπτική.
Τώρα που ευρισκόμαστε στην Ανατολή του νέου έτους ας βιώσουμε τον προσανατολισμό, όπως τον αποκαλύπτει και η γλώσσα μας. Γι’ αυτό συμφωνούμε και συμβοώμεν μαζί με τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς: «Για τον Χριστό όλα τα δίνω, τον Χριστό δεν δίνω για τίποτε».
Ηλίας Γ. Σκόνδρας

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ναι! μεν αλλά… ενώ πελαγοδρομώ δεν την βλέπω την παρουσία του Θεού τουλάχιστον έτσι όπως την επιθυμώ. Αυτό με κάνει να σταματώ αποθαρρημένος. Κακό πράγμα η μοναξιά από τους ανθρώπους και τον Θεό.

Ανώνυμος είπε...

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

Από το κείμενο προκύπτει ένας πετυχημένος ορισμός για την αμαρτία: αμαρτία είναι ο αποπροσανατολισμός του ανθρώπου. Σας ευχαριστούμε.

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. Σκόνδρας πάντα μας παρουσιάζει πρωτότυπα θέματα με αναγωγή στην πνευματικότητα. Το κείμενό του αυτό αποτελεί σπουδαίο υλικό για την πορεία της νέας χρονιάς.

Ανώνυμος είπε...

Δύσκολα θέματα με οραματισμούς και στόχους που για άλλη μια χρονιά δεν θα επιτευχθούν. Οι μέρες περνούν με την αναβλητικότητα. Όταν φτάσει το τέλος τότε δεν θα υπάρχει διάθεση και δύναμη για αγώνα.
Κατά τα άλλα εξαιρετικό και πρωτότυπο το θέμα.

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. Σκόνδρας ήταν και είναι καλός ΔΑΣΚΑΛΟΣ και του λόγου του Θεού.

Ανώνυμος είπε...

Είναι ένα ζητούμενο το να συνδέσουμε τη ζωή μας με το πρόσωπο του Χριστού. Αυτή η σύνδεση θέλει αγώνα.
Να σας εξομολογηθώ κάτι ανώνυμα… αυτό τον αγώνα μου τον ανακόπτουν οι θρησκευόμενοι που στο Όνομά Του παίζουν θέατρο….
Τίποτα άλλο….

Ανώνυμος είπε...

Η γλώσσα αποκαλύπτει πολλά αλλά όχι πάντα αυτά που ο καθένας νομίζει ότι άκουσε. Γιατί όμως η Ανατολή σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει πορεία προς τον Χριστό. Πνεύμα είναι ο Θεός.....

Ανώνυμος είπε...

Από την αρχή έως το τέλος εξαιρετικό. Από τα πνευματικότερα μηνύματα που μπορούσαν να μας προσανατολίσουν σε στόχους της νέας χρονιάς υψηλούς αλλά και βατούς.

Ανώνυμος είπε...

Γράφει για την Υπεραγία Θεοτόκο ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: Είχε προσανατολίσει τον οφθαλμό της ψυχής, του νοός της προς τις ουράνιες ωραιότητες. Κι αυτό από τότε ακόμα που παιδίσκη ζούσε μέσα στα ιερά σκηνώματα του Ναού των Ιεροσολύμων