Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Καλή αντάμωση στην πέρα του τάφου ζωή π. Παύλε Χριστοδουλή - Αναστάσιος Κωστόπουλος

Φωτογραφία στο βιβλιοπωλείο “ΖΩΗ” των Πατρών όπου καθημερινά έδινε
ο π. Παύλος την "ζωντανή" την παρουσία του

Πρωτοπρεσβύτερος Παύλος Χριστοδουλής


Ένας ακόμη σεβάσμιος και σεμνός κληρικός άφησε την στρατευομένη Εκκλησία και εκλήθη στην θριαμβέβουσα. Ο πρωτοπρεσβύτερος Παύλος Χριστοδουλής υπήρξε ένας αληθινός πατέρας του λαού του Θεού, ένας γνήσιος αγωνιστής της παρατάξεως του Κυρίου, ένας εργάτης αγνός του Ευαγγελίου, ένας γνήσιος ποιμένας της ενορίας και διδάσκαλος.
Στην Αγία Παρασκευή Πατρών όπου και τον έζησα, έβλεπα στο πρόσωπο του, τον ευλαβή και χαρισματικό κληρικό, που κοσμούσε με το ήθος του και τον ιεραποστολικό του ζήλο τις τάξεις της Εκκλησίας. Η πολιτεία του ήταν γνωστή. Αφιλάργυρος, φιλακόλουθος, φιλάνθρωπος, διακριτικός, προσηνής, “τύπος των πιστών” (Α΄ Τιμ. 4,12).
Ο θάνατός του επήλθε ειρηνικά την 24η Ιανουαρίου 2009 έπειτα από ασθένεια, την οποία αντιμετώπισε με χριστιανική καρτερία, γενναιότητα και ακλόνητη πίστη στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας.

Αν άνθρωπος του Θεού είναι αυτός που υφίσταται δοκιμασίες στην ζωή, τότε ο πατήρ Παύλος αγωνιζόταν να είναι αληθινά άνθρωπος του Θεού. Δοκίμασε αρκετό σωματικό και ψυχικό πόνο. Δεν απέκαμε. Αντιμετώπιζε με υπομονή και προσευχή τις θλίψεις και την δοκιμασία.
Πάτερα Παύλε από τα ουράνια σκηνώματα όπου βρίσκεσαι μην παύσης να δέεσαι για όσα και όσους αγάπησες: για την εκλεκτή οικογένειά σου, για τον άνθρωπο που διακόνησες, για το ζωντανό κήρυγμα, για την Αγία Παρασκευή Πατρών που με πρωτοχριστιανικό ζήλο διακόνησες.
Αναστάσιος Κωστόπουλος

Ο π. Παύλος, με τον πρωτοπρεσβύτερο π. Μιχαήλ Καραμπατάκη πρ. Πρωτοσύγκελο της Μητροπόλεως Πατρών και τον Πρεσβύτερο π. Γεώργιο Τζόλα, εφημέριο Ψαθοπύργου Πατρών.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το χαμόγελο του π. Παύλου τα λέει όλα. Ήταν ευλογημένη ψυχή. Να έχει καλό Παράδεισο και εμείς την ευχή του.

Ανώνυμος είπε...

Ο π. Παύλος Χριστοδουλής κάθε Κυριακή στον Άγιο Αθανάσιο ζούσε την Θεία Λειτουργία και το κήρυγμά του ήταν για όλους μας διδακτικό. Η απουσία του από τον Ναό όλο αυτό τον καιρό ήταν αισθητή.